MG 5903Het antwoord op deze vraag kan en zal beïnvloed worden door persoonlijke-, geloofsovertuiging-, ethische redenen, …… en hoe sterk de kinderwens ook is. Mijn vrouw en ik hebben ons ook die vraag gesteld aangezien ik een hemofiliepatiënt A <1% ben.De gevolgen van hemofilie, de thrombocytopenie, de inhibitoren hebben bij mij en in mijn familie kleine en grote gevolgen gehad in mijn jeugd en dus voor ons persoonlijk was het al lang duidelijk dat we geen kinderen zouden hebben.

Er bestaan tegenwoordig gelukkig effectieve, betrouwbare en krachtige stollingsproducten die het leven van hemofiliepatiënten zo goed als normaal maken, maar ik kon het beeld in mijn geheugen niet wissen van pijn en leed in mijn kindertijd en die van mijn broers tot nu.Maar toch was onze kinderwens uiteindelijk groter.

Er kwam een lichtpunt dankzij het goede advies van mijn hematoloog waarvoor we hem nog steeds dankbaar zijn.We zijn met de gegevens van de hematoloog op zoek gegaan naar een specialist in fertilisatie en genetica te UZ Jette die ons kon verder helpen. We hebben een afspraak gemaakt.

De behandeling werd vooraf met ons besproken en er werden duidelijke en specifieke instructies op papier gezet.De arts adviseerde ons om de ICSI behandeling te starten.Icsi of intracytoplasmatische sperma-injectie + Pré-implantatie genetische diagnostiek: de bevruchting gebeurt in het laboratorium in plaats van in de eileider van de vrouw zoals de natuurlijke gang van zaken is. Pre-implantatie genetische diagnostiek(PGD) is een techniek om genetische afwijkingen op te sporen in eicellen of embryo's voorafgaand aan of aansluitend op invitrofertilisatie(IVF) ofintracytoplasmatische sperma-injectie(ICSI) + geslachtskeuze.

Bij ICSI wordt in het laboratorium in elke eicel die door de hormonale stimulatie is verkregen één zaadcel geïnjecteerd.Voor we konden starten, werden eerst wat vooronderzoeken gedaan, eens deze afgerond en besproken waren we klaar om te starten. Als hormonale stimulatie werd bij mijn vrouw de natuurlijke eierstokwerking stilgelegd. Dit gebeurde d.m.v. het gebruik van de anticonceptiepil en hormonale medicatie via neusspray.

De eigenlijke stimulatie gebeurde d.m.v. onderhuidse injecties van stimulerende hormonen. We werden zeer frequent opgevolgd door de specialist d.m.v. een bloedafname en echografie. Deze konden in een nabij ziekenhuis doorgaan en/of door onze persoonlijke gynaecoloog. Vanaf het moment dat er voldoende rijpe follikels waren, werd de eicelaspiratie (Pick-up) gepland d.m.v. een onderhuidse injectie met hCG.

Enkele uren na de pick-up worden de zaadcellen bij de eicellen gevoegd en in de incubator geplaatst. Die 'broedstoof' bootst zorgvuldig de omstandigheden in de eileider na: dezelfde temperatuur, dezelfde atmosfeer qua zuurstofdruk.

Een dag later wordt met behulp van de microscoop gecontroleerd of er bevruchting heeft plaatsgehad. Indien wel, dan wordt weer een dag later gekeken of uit de bevruchte eicellen embryo's zijn ontstaan. Is dat zo, dan worden die op hun kwaliteit en geslacht gecontroleerd. Hier op dit niveau van de behandeling hebben we helaas enkele keren tegenslag moeten ondervinden ten gevolge van een gefaalde bevruchting, slechte kwaliteit van het embryo, aanwezigheid van andere genetische afwijkingen of niet het juiste geslacht voor ons persoonlijk genetisch probleem.

Het kan ook zijn dat de bevruchting of de vorming van embryo's minder succesvol verloopt en dat de embryotransfer moet worden afgelast. In dat geval wordt ervoor gezorgd dat je zo spoedig mogelijk de gynaecoloog kan ontmoeten, die je zal uitleggen wat er is misgelopen.

Uiteindelijk worden op dag drie of dag vijf na de in-vitrobevruchting één of twee van die embryo's in de baarmoeder geplaatst. Op dag vijf hebben wij verschillende keren een terugplaatsing gehad. Dit verliep helaas ook een paar keer zonder succes. Wij geraakten maar niet zwanger…

Na een derde poging stelde de arts voor om 2 embryo’s terug te plaatsen zodanig de kans op zwangerschap te vergroten. We hoopten dat op die manier er toch minstens één embryo zich zou innestelen. Na twee weken spannend en zenuwslopend afwachten werd er een bloedname gedaan.

Dit is een dag die we nooit zullen vergeten…drie jaar later weten we nog steeds exact wat we die dag gedaan hebben van ’s morgens tot ’s avonds en dit wegens een positieve uitslag!! Mijn vrouw was zwanger!!

Een paar weken later (±2 maanden) werd een echografie gepland en die dag zagen we vol verwondering twee hartjes kloppen!!!

De zwangerschap verliep zonder problemen en op 38weken werden we de trotse ouders van twee gezonde zoontjes Thibeau en Matheo!

De Smet Patrick